Chaconne

เป็นรูปแบบของการประพันธ์ดนตรีที่นิยมในยุคบาโรค โดยใช้ลักษณะและรูปแบบในการซ้ำทางเดินของเสียงประสาน (harmonic progression) รวมกับการซ้ำในแนวเบส (ground bass) ที่ใช้ในการสร้างความหลากหลาย ตกแต่งและทางเดินของ harmony ที่มีลักษณะคล้ายกับรูปแบบของ passacglia (Passacaglia มี แนวเบสยืนพื้นหรือการดำเนินคอร์ดยืนพื้นความยาวประมาณ 8 ห้อง ซึ่งเล่นซ้ำไปมาหลายครั้ง อย่างต่อเนื่อง)

ลักษณะของแนวเบสในรูปแบบ chaconne จะมีการเดินลงเป็นขั้นจากตัวโทนิค (tonic) ไปหาตัวดอมิเนนท์ (dominant) ในระดับเสียงที่ยังคงอยู่ในบันไดเสียง (scale) โดยที่เสียงประสานในส่วนที่สูงจะเน้นการใช้ circle of fifth หรือรูปแบบที่แยกออกมา

Chaconne ถือ กำเนิดในประเทศสเปนช่วงปลายศตวรรษที่ 16 โดยเป็นเพลงเต้นรำของพวกทาสและชนชั้นไพร่ มีจังหวะกระฉับกระเฉง และมีเนื้อเพลงยั่วล้อเลียน บรรเลงดนตรีประกอบด้วยกีต้าร์ หรือแทมโบรีน ได้รับความนิยมอย่างมาก ต่อมาได้เผยแพร่ไปยังอิตาลี และมีรูปแบบ chord progression ที่นิยมใช้คือ I–V–vi–V ในจังหวะ ¾ (ซึ่งเริ่มใช้เมื่อในต้นศตวรรษที่ 18) บทเพลงที่ได้รับความนิยม คือ จากท่อนสุดท้ายในเพลง Violin Partita in D minor ประพันธ์โดย Johann Sebastian Bach

Chaconne มีความใกล้เคียงกับการประพันธ์เพลง Passacaglia ซึ่งมีจังหวะช้ากว่าเล็กน้อย ซึ่งGirolamo Frescobaldi นักประพันธ์เพลงชาวอิตาเลียนผู้มีชื่อเสียงในยุคปลายเรเนอซองต์ และต้นบาโรค ได้เคยประพันธ์เพลงเชิงเปรียบเทียบระหว่าง Chaconne และ Passacaglia โดยให้ Chaconne เป็นโน้ตแบบ triple beat 2 กลุ่มใน 1 ห้องซึ่งมีจังหวะการขับเคลื่อนของทำนองที่เร็วกว่าเล็กน้อยเมื่อเทียบกับ Passcaglia ที่เป็น triple beat 4 กลุ่มใน 1 ห้อง และข้อแตกต่างอีกอย่างหนึ่งคือ Passacaglia จะเป็น ground bass ชุดเดิมเล่นรองรับกับ variation ส่วน Chaconne จะเป็นคอร์ดที่รองรับ variation

ช่วงหลังปี 1740 Chaconne ได้รับความนิยมกว่า Passacaglia มันถูกนำไปแต่งเพลงสำหรับเครื่องดนตรีบรรเลงเดี่ยว และ chamber music อีกด้วย หลังจากยุคบาโรคมาพบลักษณะการรูปแบบอย่าง chaconne ในงาน 32 Variations in C minor ประพันธ์โดย Beethoven รวมไปถึงของ Gluck และ Mozart ที่มีการประยุกต์ใช้บ้าง รวมถึงดนตรีในศตวรรษที่19 ที่มีการใช้ Chaconne และ Passacaglia ในเพลงแต่ไม่ได้ระบุเป็นทางการนัก แต่จะถูกเรียกเป็น oscinato variations